Prof. dr hab. Bronisław Giedrojć (1922-1994)
Urodził się 25 kwietnia 1922 r. w Opicie, pow. Lida, woj. nowogródzkie, gdzie ukończył szkołę powszechną.
W połowie 1944 r. został zmobilizowany i wraz z 2 Armią Wojska Polskiego przeszedł cały szlak bojowy, biorąc również udział w Operacji Berlińskiej. W czasie- walk został ciężko ranny. W roku 1951 ukończył gimnazjum i Liceum Rolnicze i rozpoczął pracę na stanowisku agronoma w powiecie kościańskim. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył z tytułem inżyniera w 1954 r. Następnie zatrudniony został w Katedrze Gleboznawstwa Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.
W1963 r. po obronie pracy pt. „Rozkład i przeobrażenia substancji organicznej w glebie piaszczystej” uzyskał stopień doktora, a w 1969 r. habilitował się też na Wydziale Rolniczym na podstawie rozprawy pt. „Gospodarka wodna w glebie piaszczystej pod roślinnością w płodozmianie”. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk rolniczych uzyskał w 1982 roku, a profesora zwyczajnego w 1990 r.
W latach 1972-1975 był prodziekanem Wydziału Rolniczego. W 1973 r. powołany został na zastępcę dyrektora Instytutu Chemii Rolniczej, Gleboznawstwa i Mikrobiologii, a w 1982 r. objął funkcję kierownika Katedry Gleboznawstwa.
Był członkiem Komitetu Agrofizyki Gleb PAN, Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolniczej PAN, Polskiego Towarzystwa Agrotechnicznego oraz Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego.
Pod Jego kierunkiem prace magisterskie wykonało ponad 50 studentów. Był również promotorem czterech pomyślnie zakończonych przewodów doktorskich.
Dorobek naukowy Profesora obejmuje ponad 100 publikacji. W tej liczbie istotne miejsce zajmują wielokrotnie wznawiane skrypty pt. „Gleboznawstwo melioracyjne z podstawami torfoznawstwa” oraz opracowane zespołowo „Ćwiczenia z gleboznawstwa i podstaw mineralogii z petrografią”.
Prace naukowe Profesora koncentrowały się głównie na badaniach właściwości wodnych gleb, dynamiki uwilgotnienia gleb pod różnymi roślinami, wykorzystywaniu popiołów z elektrowni węglowych w celu poprawienia właściwości wodnych i zasobności gleb lekkich oraz przemianach substancji organicznej w glebach. Wiele prac dotyczyło również zagadnień związanych z rekultywacją gleb.
Zorganizował pracownię fizyki gleb i przystosował aparaturę do badania siły wiązania wody w glebie. Podjęte badania w tym zakresie należały do pionierskich w Polsce.
Był wyróżniony licznymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i regionalnymi.
Zmarł 24 kwietnia 1994 r. we Wrocławiu i pochowany został na cmentarzu Św. Rodziny przy ul. Smętnej.
