Prof. dr hab. Jerzy Weber
Urodził się 1 grudnia 1947 r. we Wrocławiu, gdzie ukończył III Liceum Ogólnokształcące, a następnie Uniwersytet Wrocławski, uzyskując w 1972 r. tytuł magistra geologii. Od stycznia 1973 r. zatrudniony w obecnym Instytucie Nauk o Glebie, Żywienia Roślin i Ochrony Środowiska, którego był dyrektorem w latach 2006 – 2017. Stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych nadany przez Radę Naukową Instytutu Biologii Stosowanej AR we Wrocławiu uzyskał w 1978 r. na podstawie rozprawy "Geneza i właściwości gleb wytworzonych z serpentynitów Dolnego Śląska", wykonanej pod kierunkiem prof. dr. hab. Stanisława Kowalińskiego. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie agronomii otrzymał w 1995 r. na podstawie monografii pt. "Submikromorfologiczna charakterystyka środowiska glebowego zmienionego pod wpływem emisji hut miedzi". Tytuł profesora otrzymał w 2002 r.
Dr Jerzy Weber w trakcie zajęć terenowych w latach 80.
Prof. Weber jest autorem lub współautorem ponad 200 publikacji z zakresu nauk o glebie, kilku skryptów oraz rozdziału „Geologiczne podstawy gleboznawstwa” w wydanym przez PWN podręczniku akademickim „Gleboznawstwo”. Odbył staże zagraniczne w Holandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Hiszpanii i Austrii. Jego działalność naukowa obejmuje szerokie spektrum zagadnień dotyczących zmian środowiska glebowego pod wpływem czynników naturalnych i antropogenicznych, w tym na terenach objętych katastrofą ekologiczną w Karkonoszach, a także w rejonie hut miedzi oraz w rejonie składowisk odpadów paleniskowych elektrowni opalanych węglem brunatnym. Wyniki badań prezentował na ponad 40 krajowych i ponad 70 zagranicznych konferencjach naukowych. W pierwszym okresie swojej pracy naukowej zajmował się procesami wietrzenia skał i ich rolą w kształtowaniu właściwości środowiska glebowego oraz specjalizował się w badaniach mikromorfologicznych gleb, które poszerzył o zastosowanie mikroskopii interferencyjno-polaryzacyjnej, a w okresie późniejszym mikroskopii elektronowej. W ostatnim okresie swojej działalności naukowej specjalizuje się w badaniach właściwości glebowej materii organicznej i procesami jej transformacji w różnych warunkach bioekologicznych Wyniki badań przedstawiał w cyklu wykładów na 9 uniwersytetach stanowych w USA, a także jako invited speaker na 5 międzynarodowych konferencjach, w tym na 85 Zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Gleboznawczego (Cincinnati, 1993) i 15th World Soil Congress (Acapulco, 1994).
Prof. Jerzy Weber (Prezydent SSS) wręcza Prof. Alinie Kabata-Pendias przyznany przez EGU Philippe Duchaufour Medal. General Assembly EGU, Wiedeń, 2007 r.
Profesor Weber w latach 2003-2004 był członkiem Grupy Roboczej ds. Badań powołanej przez Komisję Europejską do przygotowania Tematycznej Strategii Ochrony Gleb (EU Soil Policy). Jest członkiem założycielem European Geosciences Union (EGU), gdzie zorganizował Soil System Sciences Division i przez 2 kadencje (2003-2007) pełnił funkcję prezydenta SSS. Był prezydentem International Humic Substances Society (2008-2010), prezesem Polskiego Towarzystwa Substancji Humusowych (2011-2015), a także prezydentem International Society for Environmental Biogeochemistry (2013-2015). Dwukrotnie był przewodniczącym EGU Phillippe Douchaufour Medal Committee (2008-2012 oraz 2016-2018). Jest członkiem korespondencyjnym Katalońskiej Akademii Nauk Weterynaryjnych (od 2018).
Jest edytorem kilku czasopism z listy JCR (Soil; Journal of Geochemical Exploration; Geochemistry: Exploration, Environment, Analysis), jest lub był członkiem redakcji czasopism naukowych: Science of Soils (1996-1999); eEarth (2005-2009); Pedosphere (od 2010). Pełnił też rolę tzw. Guest Editor of Special Issue w następujących czasopismach z listy JCR: Chemosphere (2003), Geoderma (2004), Organic Geochemistry (2003), Journal of Soils and Sediments (2018). Był współorganizatorem 8 Kongresu IHSS (Wrocław, 1996), a także organizatorem 15 Kongresu ISEB (Wrocław, 2001) oraz 29 Kongresu PTG (Wrocław, 2015).
Prof. Weber współprzewodniczy sesji na konferencji ISEB. Wuhan, Chiny, 2013.
Prof. Weber w trakcie dyskusji terenowej podczas Kongresu Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, 2015.
W krajowych organizacjach naukowych pełnił z wyboru funkcje członka Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1990-1993), Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN (1999-2015), Komitetu Agrofizyki PAN (2012-2015), Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego (1999-2015). Był przewodniczącym Wrocławskiego Oddziału PTG (2007-2015). Jest Członkiem Honorowym Polskiego Towarzystwa Substancji Humusowych. Przez wiele kadencji był członkiem Senatu macierzystej Uczelni, początkowo jako przedstawiciel adiunktów, a później profesorów Rady Wydziału, pełniąc funkcje przewodniczącego senackich komisji: Statutowej, Badań Naukowych oraz Nagród i Odznaczeń.
Dr Jerzy Weber oraz prof. Dorota Jamroz w trakcie posiedzenia Senatu AR we Wrocławiu, 1984 r.
Był promotorem 4 rozpraw doktorskich, recenzentem dorobku naukowego 16 osób ubiegających się o stopień doktora habilitowanego, tytuł lub stanowisko profesora oraz tytuł doktora honoris causa. Za swoją działalność prof. Weber został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem „Za Zasługi dla Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”, Złotą Odznaką PTG oraz ponad 30 nagrodami JM Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Na szczególne podkreślenie zasługuje Jego działalność w latach 80. w strukturach Związku Zawodowego „Solidarność”. Był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego, a następnie Komisji Uczelnianej „Solidarności” ówczesnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Był też członkiem Zarządu Regionu Dolny Śląsk oraz delegatem na I Krajowy Zjazd "Solidarności" w Gdańsku w 1980 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w dniach 13-15 grudnia 1981 r. kierował protestacyjnym strajkiem okupacyjnym Uczelni. Po jego zakończeniu, przez 10 miesięcy ukrywał się, a będąc członkiem konspiracyjnego Regionalnego Komitety Strajkowego zorganizował podziemne „Radio Solidarność” we Wrocławiu, którego był pierwszym szefem. Zaaresztowany w listopadzie 1982 r. został internowany w ZK Strzelin, a następnie ZK Grodków. Po zwolnieniu z zakładu karnego był wielokrotnie aresztowany i represjonowany. W 1989 r. doprowadził do reaktywacji NSZZ „Solidarność” na Uczelni, z którego w 2006 r. wystąpił na znak protestu przeciwko zaangażowaniu Związku w działalność polityczną. W 2011 roku przez NSZZ Solidarność Dolnego Śląska został odznaczony medalem „Niezłomni”.
